معاون فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت، از آغاز طرح پایش سلامت روان دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور از ابتدای سال تحصیلی ۹۷ خبر داد.
به گزارش وبدا، دکتر محمدرضا فراهانی درباره طرح پایش سلامت روان دانشجویان علوم پزشکی اظهار داشت: این طرح در قالب های GHQ و CHQ انجام شده و بررسی‌ها نشان داد نتایج روش CHQ بهتر بوده است. هم اکنون در حال طراحی تست سوم هستیم تا بتوانیم با پرسش و پاسخ، اختلالات روانی را در بین دانشجویان پایش کنیم، زیرا مصاحبه بسیار پرهزینه‌تر است.
وی ادامه داد: اگر بتوانیم این تست را با سرعت بیشتری انجام دهیم، میزان بیشتری از اختلالات را شناسایی کرده و پیشرفت بیشتری خواهیم داشت، اما تاکنون به این روش دست پیدا نکرده ایم. با این وجود به دنبال تست سوم که تست مدرنی بوده و در دنیا انجام می شود، هستیم تا از این طریق، نتایج آن را بررسی کنیم. از ابتدای امسال نیز طراحی این تست آغاز می‌شود.
معاون فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت با اشاره به اجرای فاز سوم پژوهش سیمای زندگی دانشجویی در سال جاری و مطالعه انجام شده بر روی دانشجویان علوم پزشکی گفت: از ۸۸ درصد جمعیت دانشجویی مورد بررسی که در طول عمر خود یک بار اصطلاحا لب به سیگار زده بودند، فقط ۱۸ درصد آنها پس از ورود به دانشگاه سیگار را امتحان کرده بودند. در واقع حدود ۷۰ درصد این جمعیت در دبیرستان سیگار را امتحان کرده‌اند. این بدان معنی است که ما در دانشگاه با افرادی رو به رو هستیم که افکار و اندیشه‌های‌شان در دبیرستان شکل گرفته است و این آمار خوبی نیست.
دکتر فراهانی با اشاره به انجام پژوهش مشترک وزارت بهداشت و وزارت علوم با همکاری دانشگاه‌ها با عنوان «سیمای زندگی دانشجویی»، گفت: این پژوهش از ابتدا به صورت دوسالانه برگزار می‌شد و به موضوعات رفتاری دانشجویان و آسیب‌های اجتماعی می‌پرداخت.
وی با اشاره به اینکه این پژوهش در سال جاری وارد مرحله سوم خود، می‌شود، تصریح کرد: نمونه آماری این پژوهش در کشور ۱۰۰ هزار نفر و در وزارت بهداشت ۱۰ هزار نفر است. این تعداد در واقع ۵ درصد دانشجویان را در برمی‌گیرد و به صورت اتفاقی این مطالعه توصیفی روی آن ها انجام شده است.
معاون فرهنگی و دانشجویی وزارت بهداشت، ادامه داد: بعد از اجرای فاز سوم این طرح پژوهشی، می‌توان به صورت مقایسه‌ای وضعیت دانشجویان را در سال‌های مختلف بررسی و نتایج آن را اعلام کرد.
دکتر فراهانی در پایان خاطرنشان کرد: در حال حاضر به طور کلی نقش تربیتی در آموزش و پرورش و خانواده کاهش پیدا کرده است و بهره دانشجویان جدید الورود به دانشگاه‌ها از پیشینه فرهنگی و تمدنی کشور کمتر است.